دلم برای کسی تنگ است که آفتاب صداقت را به میهمانی گلهای باغ می آورد وگیسوان بلندش رابه بادها می داد ودستهای سپیدش رابه آب می بخشید دلم برای کسی تنگ است که چشمهای قشنگش را به عمق آبی دریای واژگون می دوخت وشعرهای خوشی چون پرنده ها می خواند دلم برای کسی تنگ است که همچون کودک معصومی دلش رابرای دلم می سوخت ومهربانی رانثارمن می کرد دلم برای کسی تنگ است که تاشمال ترین شمال بامن رفت ودرجنوب ترین جنوب بامن بود کسی که بی من ماند کسی که بامن نیست کسی که ... دگر کافی ست. تقدیم به دوست داشتنی بزرگ
نوشته شده در یادداشت ثابت - چهارشنبه 92/6/14ساعت
9:59 عصر توسط leyla نظرات ( ) | |
| Design By : RoozGozar.com |
